GÜN GÜN UZAKLAŞIYORUZ (647)

GÜN GÜN UZAKLAÞIYORUZ (647)

Gün gün uzaklaþýyoruz.
Habersiziz kendimizden.
Ters yöne kaçýþýyoruz.
Irarýz birbirimizden.

Günden güne uzaða yol.
Sevenlere tuzaða yol.
Bir soladýr bir saða yol.
Yalpa yapar sevgimizden.

Ýçimizi yakar acý.
Yüreklere vurur sancý.
Bunun yok ki, bir ilacý.
Aþk mý biter gönlümüzden.

Çok sevmiþtik boþa düþtük.
Yaz beklerken kýþa düþtük.
Yitik kaldýk coþa koþtuk.
Anlamadýk halimizden.

Sevgiyi konuþmaz olduk.
Sevgisizlikten ne bulduk.
Aha da bak yetim kaldýk.
Haber yok ahvalimizden.

Ne ararken neyi bulduk.
Yar deyip de gönül aldýk.
Þimdiler de yalnýz kaldýk.
Hayýr gelmez ikimizden.

Zayi Ozan sözün özü.
Unutmuþuz yüzümüzü.
Tutamadýk sözümüzü.
Ne kalmýþ ki, ömrümüzden.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 21/12/2019 Cumartesi
Yayýn : 22/12/2019 Pazar
www.edebiyatdefteri.com/siir/1270452/

Sosyal Medyada Paylaşın: