Ruhum balýkçý gibi okyanus dalgasýyla Güreþmeyi seviyor mücadele veriyor Bedenim ise yalnýzca yaþam kavgasýnda Günden güne yaþlanýp maalesef geriyor
Hangisi ben aynalar kendimi görmüyorum Makyaj yapýp rahatlar, gerçeði yormuyorum Cesaret edip neden kimseye sormuyorum Ruhumdan gelen sesler beni yere seriyor
Aynalar söylemese söyleyecek çocuklar Hey dede ne iþin var neden giydin önlükler Bir iki hareket etsem yetmez olur soluklar Lafýný sakýnmaz da, acýmadan yeriyor
Ruhum gencim dese de beden tükenmiþ çoktan Lakin anlamýyor ki ne vardan ne de yoktan Kabul et neysek oyuz çýkmak gerek bu þoktan Her yaþýn güzelliði ile yaþam sürüyor.
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.