UNUTAMAM ANNEMİ

!



Ellerine tespihi ve Kur’an’ý
Almasýný unutamam annemin.
Melek gibi, yüzünün hep nurani
Olmasýný unutamam annemin.

Üstünde uyurdum hep dizlerinin,
Çok manasý vardý tüm sözlerinin,
Her veda ediþte gök gözlerinin
Dolmasýný unutamam annemin.

Peygambere ümmet, Yaradan’a kul
Çalýþýp didinmiþ kalmamýþ yoksul
Daha kýrk yaþýna varamadan dul
Kalmasýný unutamam annemin.

Paktý ve sadeydi giyim- kuþamý
Ýbadet etmekle geçti yaþamý,
Sabahýn abdesti ile akþamý
Kýlmasýný unutamam annemin.

Hüzünlü hayatý gelir hep dile,
Aya köprü olur çektiði çile,
Yaþlý gözlerini tülbendi ile
Silmesini unutamam annemin.

Ýnanca, töreye baðlý kalarak,
Her olan- bitenden öðüt alarak,
Her baþa geleni kader olarak
Bilmesini unutamam annemin.

Hangi insanda var ondaki erdem,
Öfkeli halini görmedim bir dem,
Gönlü yaslýysa da yüzünün her dem
Gülmesini unutamam annemin.

Bu erdemler nasip olmaz her kula,
Gitmediði halde bir gün okula,
Bir somunu bile aça, yoksula
Bölmesini unutamam annemin.

Ömrünce Mevla’ya dönüktü yönü,
Hak aþkýyla hoþ tutmuþtu gönlünü,
Karlý ve soðuk bir Aralýk günü
Ölmesini unutamam annemin.

Yanýk Ozan, can katardý canýma,
Mis koku yayardý hep mekânýma,
Bin bir hasret ile Of’a yanýma
Gelmesini unutamam annemin
19 Aralýk 2016 Sakarya.
Muhammet AVCI

Sosyal Medyada Paylaşın: