Sen yokken yangýnlarda küle dönen Þarký ölür, can susar, rivayetler tükenir Tükenir gücü güne açan çiçeklerinin Pencerem soluk bir renge bürünür
Ýçimde kaynayan bir mahþer var
Denizlerin gülüþü takýlýr oltasýna balýkçýlarýn Martýlarýn kanadýnda küf kokusu Simsiyah bir gölge düþer topraða sen yokken Tek bir ihmal kalýr geriye, ölüm korkusu
Ýçimde kaynayan bir mahþer var
Bir gözlerin söndürür Ýçimde ki çiçeklenen yangýný Bir de rüzgarý kirpiklerinin
Her Mecnun kendi Leyla’sýnýn ateþinde yanar, Ben yaðmurlarýn kývýlcýmlarýna çevirdim Sensizken yönümü, adresimi,
Ve bil ki yokluðundur Böylesine kanatan sesimi...
Mehmet YILDIZ Kasým 19 / GEBZE
Sosyal Medyada Paylaşın:
byhakaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.