Lazýmsa bir tarafa koy kalsýn . meraklanma ! Üstü açýlsa bile üþümez "aþk" teferruat gerektirmez.. Olmasý gerekenden ötesi bildigin intihar öncesi son defa gülümseme gibi birþey..
Ölmekten hiç korkmazdý "annem" Düþlerime giren karabasan kabusu gibi Elleriyle beni bogarcasýna sýmsýký tuttu... Elveda ! Demek bu kadarmý hassasiyet gerektirmekteydi? Giderken; gülme tenezzürüne bile degmedi. Gögsünde biriktirdigi sancýlý emanetini iade etmek için gitmek istedi ve gitti.. Tereddüt bile etmeden.. Yoktu artýk! Yoksunlugu büsbütün abluka altýna almýþ beni ayaklarý ile kalbimi cignemekteydi..birde üstü kalsýn denilen yoksullugum ilave olunca bunca gözyaþartýcý hadisenin veryansýn ettigi durum otagýma.. Belki de; sonunu bilen kelebekler gibi farkýndaydým herþeyin ama ses çýkartamýyorum.. Bugün öldügü günün arefesinin arafta kalmýþ son veda münasebeti.. Alay edercesine kýrgýn ! Ve bir o kadar da komik..
Sosyal Medyada Paylaşın:
cihan balcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.