Hülya!..
Daðýtýrken eþit daðýtýlmamýþ,
Adalet nerede hangi dünya da,
Kaderine razý olmak çok zor,
Aklým da, gözüm de, Hülya’da…
Hayraným öyle esmer birine,
Gamzesine, dudaðýna, diline,
Siyah esbaplar giyer kuþanýr,
Tokalý siyah kemer, ince beline…
Siyahlarla bütünleþir hep,
Saçlarý, gözleri kadar siyah,
Ýmrenmekmiþ, kader benim,
Bilemedim kimden aldým ah…
Lüle lüle siyah saçlar aklýmý alýr,
Baðrýmdaki ateþse mangal közü,
Geriye bana bir bakmak kalýr,
Körükler ateþi, söndürmez közü…
Nasýl sevmeyeyim, cihanda yok,
Sesinin ahengi ile demirler erir,
Çok uzakta olsa yakar derinden,
Ýçte görünmez im, ruhumda erir…
Eþ - dost, anasý da “Hülya “ derdi,
Güzelliði gönü le Dicle gibi akmýþ,
Gülüþü gamzesine bir kardeþ diye,
Ailesi güzelliðine, o ismi takmýþ…
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.