ne çok inandýk olmazlara ne çok çivi çakýldý çürük tahtalara
öfkesi kýrýk bakýþlar atýldý alacakaranlýðýn aþk çýkmazýna tutunduk bir tek saç teline yenik düþtüðümüz o uðursuz gecede
kaybolan ýþýðýmýn ardýna düþer annem tutar benim yerime kaleleri v e bir kuma yazdým sandýðým her þeyi
tenhada öðrendim vicdanýn yerlebirleþtiðini sýrtladým senin için dünyalýk cesareti d e r k e n býraktým ardýmda aðrýlý dokunuþlarýný gözaltýnda sindiðim sabahlara
kuruyan otlarý andýran bir çift göz akýyor aðlar sarýlý çýkmaz sokaklarýna
hatýrlat bana ezberimi yüzleþelim artýk belanýn mevkisinde yeþile susamýþ kalbimi kim görmüþ?
Vildan Poyraz Coþkun 17.02.2013
Silgi Þiir Dergisi Mart 2015, Sayý 39
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vildan Poyraz Coşkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.