Tabure

Titrek, dalgýn ve yetenekten muaf ellerimle
Bir sandalyeyi karþýma oturttum
Ýþte o gece aþýktý bana sandalye
Anlatýp durdu inanmadý bana üstelik
Fakat anlattým
Anlattým bir sandalye olmadýðýmý
Alt tarafý tabureyim ve 4 ayaðýmýn 4’ü de nizamsýz
Ýyi dinle beni sandalye
Ben tahta deðilim
Bak bu baþýmý saran halatlara
Ýyi bak
Bunlar rahatýna ermek isteyenlerin
Boynuna sarýlýr
Seversen bu örgülü baþýmý
Kýçýný oturtamassýn sevgili kalbinin mutlu anlarýna
Bak diyorum sana
Hala bana bakýp sandalyesin deme
Ben alçaðým ve pislik içerisindeyim
4 ayaðýmda toprakladýr
Toprakla bir olup dertleþirim
O gece vakti...
Benim þu metalik kalbimin yaðlanmasý gerekmez
Yaðlasanda fayda vermez
Hem kalp yumuþak olmaz mýydý
Baþýný yaslasan anýnda tutulur
Çeviremessin yüzünü mutlu anlara
Gülemezsin sebepsiz
Aðlayamamda nolur bakma yüzüme
Hem bu yüz tanýr seni
Bu dil konuþur sandalye
Bakma gýcýrdadýðýma eskidim artýk
Konuþsamda kimse dinlemez beni
Sen bile sandalye
Sen bile..
Kulaðýný kapatýp küfredersin içinden
Ben nasýl oluyorda duyuyorum seni
Nolur sus
Duyayým seni ve konuþ için içinden
Ýçeyim tahta kurularýndan
Ve göreyim yüzünü
Bakma bana sandalye iþte
Kýrýldým gittim
Yaþayan eþya bir oturdu iki oturdu
Kalkmak bilmedi en sonunda
Doðruca evime
Sahi evim var benim demiþtim ya sana
Çöplerden evler
Taþýnýp duruyoruz ama var bundada bir huzur
boþver kusur içinde yaþa
Seviyorum seni sandalye
Birgün uðrarsan buralara
Bil ki baþýmýn üstünde yerin dar
Gitmelisin...
Sosyal Medyada Paylaşın: