KAĞITTAN KALE
Kendisi ýradý sevgisi yalan
Boþunaymýþ gonca güller ekiþim
Çileli ömrümden geriye kalan
Hasretinle dolu nefes çekiþim
Suçsuz mahkum gibi yedim cezayý
Çektiðimi bilirim bunca ezayý
Üzerine yorgan etsem fezayý
Anladýmki boþa diller döküþüm
Aðlatmak yerine anlasan keþke
Kapattým kalbimi sevdaya aþka
Yaramý bilmesin kendimden baþka
Boþunamý böyle korkup sekiþim
Izdýrabým taþmýþ boðulan benim
Gitsemde ardýmda kalacak çenim
Gözlerim aðlýyor yanýyor tenim
Mecburen kadere boyun büküþüm
Üstümü örtünce kara toprak
Farz etki dalýndan koptu yaprak
Yüreðin burcuna diktiðim bayrak
Kaðýttan kaleymiþ yakýn çöküþüm
Çen. Yarým
ULAÞ YILMAZ KARDEÞÝME ARMAÐAN
Dostlardan
Derin bir hikaye gidiþi burda
Gelir mi kokusu o nazlý yarda
Geçiyor zamaný daðlarý karda
Anladým ki boþa, yola bakýþým.YORGUN BAKIÞLAR ÜSTADIMA TEÞEKKÜR EDERÝM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.