Dilimden çektim

Doðduðumdan beri baþým belada
Bedenim kurbette gönlüm silada
Tatlý söz düymadýn ayda senede
Uyumsýz halindem eþimden çektim.

Bir zamanlar çocuk gibi avuttum
Ninni çalýp dizlerimde uyuttum
Fidanlarýn ellerimle büyüttüm
Dikenleri battý gülünden çektim.

On üçünde büyük gibi çalýþtým
Çocuk yaþta her cafaya alýþtým
kendin bilmez cahilerle yarýþtýn
Gereksiz konuþan dilimden çektim

Yolum düþtü kurbetele yürüdü
Yapraðým döküldü dalým kurudu
Benime kendimce aþkým var idi
Sevgi’den sevda’dan gönülden çektim.

Seyretim alemin göz, yaþlarýna
Güçlüler oturmuþ su, baþlarýna
Yaþamadan geldim elli yaþýna
Sonu gelmez hayel düþümden çektim.

Nurhak, daðlarýnda dumandýr duman
Tükenmez umudum bitmedi güman
Dostdan ayrýlalý hayli bir zaman
Yol vermez daðlarýn kýþýndan çektím.

Yaban elde, uyur gibi gezerim
Kitap, okur kalem, tutar yazarým
Belki bir gün hatýrlanýr sözlerim
Yanar garip, baðrým döþümden çektim.

Neler gördü neler gördü bu daðlar
Oturmuþ dibine bir güzel aðlar
Hasretlik kurbette ayaðýn baðlar
Sýlama uðramaz yolumdan çektim.

Yalnýz’ým söylemekten yoruldum
Sular gibi aktým, aktým duruldum
Bir güzelin gözlerine vuruldum
Boþa sevdalanan gönülden çektim


Yalnýz.

Sosyal Medyada Paylaşın: