BAKIRKÖY, AÇ KAPINI BEN GELDİM!..

Ne kadarým, bilmiyorum
Bazen volkanik dað oluyorum
Patlýyorum,
Her zerrem daðýlýyor
En küçük zerreciklere parçalanýyorum
Beni bu hale getiren etkenleri sýralasam
Týmarhaneler
Meyhaneler
Ayarýný kaçýrmýþ sokaklar
Dolup dolup taþar
Kiminin
Gökyüzü, ýþýðý karartýldý
Kiminin sevdasý alabora edildi
Okyanus’larýn dibine gömüldü hayaller
Mutsuz bir ülke
Terk edilmiþ anne, babalar
Katliama maruz býrakýlan mazlumlar
Memleketi memleket yapan kadýnlarýmýz
Ahh! Sormayýn onlarý
Tecavüzler
Sokak ortasýnda boðazlananlar, kurþunlananlar
Komþusu tarafýndan soyulan, ýrzýna geçilenler
Din, iman, peygamber sevgisi öðretilir dediðimiz yerler
Kötü niyetin olduðunu düþünmediðimiz yurtlar
Lut kavmini de geçti alçaklar!..
Bu ülkede ne aðýrlýðým var
Ne de itibarým
Sokak canlarýna bakýyor diye küfürler yerim
Düzene yaðdanlýk olmadým diye
Ötekileþtirilmemiz de cabasý
Alkýþlayamýyorum bu utanç düzeni
Adaletin
Sömürü çarkýna terk edilmiþse
Ne yazar ki senin isyanýn
Ah bir de canýmda can bildiklerim
Ülküdaþlarým dediklerim
Fýrýldak gibi dönmelerine ne demeli
Anladým artýk
Ben týmarhanelik bir adamým
Mutlu olmak, sevdalanmak senin neyine be adam
Eþkiyalar sarmýþ etrafýný
Haramzadeler coþmuþ soygun, talanda
Futbolunda bile kahpelikler varken
Senin gençliðin kaldýrýmlarda torbacý yapýlýr
Memleket yanarken içten içe
Güllük, gülistanlýk televizyonlarda
Delirdim, delireceðim
Bakýrköy, aç kapýný ben geldim!..


Zafer Direniþ
...

14 Aralýk 2019 Cumartesi 12:45 KARABULUT
Sosyal Medyada Paylaşın: