Ağaçlar Ayakta Ölür

Ben ki, binbir umutla bekliyorken baharý
Zemheri ortasýnda, ýssýz kaldým bu sefer
Tüm kapýlar kilitli, yitirdim anahtarý
Gönlümü bastý efkâr, ruhumu sardý keder

Hiç bir zaman kimsenin üstüne yük olmadým
Kapanan kapýlarýn ardýna sýðýnmadým
Ne dostu, ne düþmaný,  kem sözlerle anmadým
Bu garip yolcu, yine bildiði yoldan gider

Bütün dik yokuþlarý bir baþýma yürüdüm
Yüce daðda kar idim, gizli gizli eridim
Vakûr bir aðaç gibi, dimdik ayakta öldüm
Hayat denen sahnede, her güneþ bir gün söner

Yolun sonu göründü, ötesini bilemem
Gerisi bir muamma, gerisi hayli müphem
Amelin seni bekler, ya cennet, ya cehennem
Nerede baþlamýþsa, yol ayný yerde biter

Ýbrahim Taþdemir



 
Sosyal Medyada Paylaşın: