Sis

Bir sis ki sarmýþ dünyayý,
Ýnsan sarhoþ, insan kör, insan saðýr.
Müminin gözleri sanki nezle,
Durmadan akýtýyor yaþlarýný.
Haykýrmak istiyorum,
Avaz avaz, korkusuzca.
Deliliði göze alýp...
Ýbrahim geliyor aklýma,
Nasýl da kýrmýþtý tüm putlarý...
Ateþ deðiyor dilime,
Korkuyorum...
Bebeklerin ölümüne gözlerimi kapatýyorum.
Kadýnlarýn katline susuyorum.
Mazlumun dökülen kanýný görmüyorum diye,
Utanýyorum...
Eyyub’un yaralarýna benziyor,
Yüreðimde biriktirdiklerim.
Sýzlýyor, kanýyor, kanadýkça acýyor.
Ah diyorum ah bir geçse!
Devasý þahdamarýmda biliyorum.
Ama ulaþamýyorum...
Kardeþ kardeþi vurduðunda Habil’i görüyorum.
Þehitler ölmez, biliyorum.
Dökülen kan yerde kalmaz...
Yine de efkar sarýyor yüreðimi,
Ýsyan deðil insanlýktan aðlýyorum...
Bir ben miyim efkara bulanan?
Bir ben miyim dünyaya darýlan?
Bir ben miyim,
Yusuf’un kuyusu kadar derine düþen?..
Soruyorum, sorumu yine ben duyuyorum...
Kim kime dum duma bir hayat!
Yavrucuðum; sana karanlýk yarýnlar býrakýyorum...
Benim kadar ürkek olma sakýn.
Diren ve dik dur istiyorum.
Ömer gibi adil ol, Yusuf gibi iffetli.
Eyyub gibi tevekkül et, Yakup gibi sev.
Muhammed’in aþkýný aþk bil!
Bil ki bu buhrandan korun istiyorum.
Bil ki insan olduðunu hatýrla,
Ve unutma!
Hatta korkma yalnýz deðilsin.
Seni yaratan her daim sol yanýnda
Ýnsan kaldýkça...
Allah seni koruyacaktýr sen Onu andýkça...

Sosyal Medyada Paylaşın: