Birde Sen Bak Aynaya

þimdi ben;

bir efkar daðýndayým
bulut bulut, duman duman, doldu yine içim
geceler, ah bu geceler aðýt kalbimde
sedasý çýðlýk bitmez hanemde
dökülüyor sularý kýzgýn
kaynýyor fokur fokur
birazdan volkanlarým patlayacak


hangi daðlarýn boynu bükük gülüydün
solgun yapraklarýyla ölüydün
bakýyorum þimdi

hayal meyal hatýrlýyorum seni
karlý yalçýn daðlarýndan
soðuk akan sularýndan
birazda kardelen oluþundan...


nilüfer çiçekleri üstünde
zehirli sarmaþýklar sarmýþ seni
bir nefes ararken
sislerin arasýnda gök kubbe yasýnda
hüzünlerin içimde aðlýyor maralým
bir baksan aynaya
i mgeler týrmalamýþ
ses vermiyor yorgun bakýþlarýn...


ey turnalar la göçen yar!
ne zaman geçtin buralardan
birinci sigaran vardý delice içtiðin
boðdun beni dumandan
sende mi vazgeçtin imandan ?
ne zaman kalkacak bu gemi
beni alýp götürecek hüzün denizlerine


bu kýþta kýyamette
fermanýn nedir ki gidersin
iki kelam, bir hoþça kal
birazcýk hava al
ne kadar da güzelsin..!

bak;

bende kapattým gözlerimi
bitirdim aynalarda kendimi
çatladým iþte kederimden


birde sen bak aynaya
ne gelir elimden...


Sosyal Medyada Paylaşın: