BABAM
Ana baba baþta, evin direði
Onlar yoksa çöker, çatýsý elbet
Dayanamaz buna, evlâd yüreði
Özlemleri yakar, hep ilelebet.
Güler aldýrmaz dý, her çile derde
Surat asmaz çekerdi, üstüne perde
Avutur du bizi, gülerdi her yerde
Sarar sarmalar dý, þeker muhabbet.
Bize ve aleme, neþe saçar dý
Helal yedirir, haramdan kaçardý
Üzerimize bin, kanat açardý
Yüreði dili bir, latif hoþ sohbet.
Cami önlerinde, fakir gözlerdi
Kimseye göstermez, verir gizlerdi
Ecdadýný takip, eder izlerdi
Uzaklarda durmaz, sýkar bu gurbet.
Hastayým diyerek, bir gece yattý
Çýkmadý sabaha, ölümü tattý
Bu nasýl illet’ti, gelipte çattý
Faydasýz ilaçlar, bitti o heybet.
Her fani ölecek, dikilir baþa
Yaðmur eþlik etti, gözdeki yaþa
"Fatiha" yazýldý, baþdaki taþa
Dayanýlmaz acý, sondur akýbet.
Kul Ahmed-i çeker, hep hasretini
Dolduramaz eller, ulvi yerini
Bitirdin dünyada, son günlerini
Öldü Anam babam, yýkýldý mabet.
Ahmet Ali Canbaz 10.11.2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Ali CANBAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.