VAY BEEEEE

........VAY BEEEEE.......
Yazýn çöl sýcaklarýndan kaçarken,
Çekilmez kýþlarýn zemheri ayýnda,
Çýplak ayakla karlara basarken,
Çýlgýn hayaller kurardým.
… … … … … … … …
Kar, yollarýmýzý kapatmasa,
Damlarýmýzý yýkmasa,
Renkli renkli olsa çocuklar gibi.
Hele birde sýcacýk,
Bir düþünsenize!
Kar ýlýk ýlýk, sýcacýk olsa!
Üþümezdi çýplak ayaklarým,
Buz tutmazdý ýslak saçlarým,
Gündüz mümkün deðildi ama
Belki geceleri oynardým.
Soðuk odamýn ana kucaðýnda,
Karlý hayaller kurardým.
Vay be!

Gökyüzü daðlara bitiþmiþti,
Dünya köyümden ibaretti o günlerde,
Sanki bizdik tek sahibi.
Mavi rengin altýnda,
Yeþilin ortasýnda,
Þýrýl þýrýl akan pýnar baþýnda,
Tertemizdi yüreðim su gibi.
Vay be!

Düþmezdi hiçbir can yere,
Sýrt sýrta vermiþti insanlar.
Ýyilikler kelebek olur uçuþur,
Mutluluklar çiçek açar, konuþur,
Susuz koymazdý nisanlar.
Mutluydum, mutluydu tüm insanlar.
Vay be!

Kim derdi?
Anne-baba zoruyla okuyacaðým,
Yurt yurt, okul okul dolaþacaðým,
Öðretmen olacaðým.
Kim derdi?
Sýrtý yamalý, ayaklarý çýplak,
Saçlarý kertme traþ, yüzleri ablak ablak,
Sümüklü Ýsmail öðretmen olacak!
Minicik çocuklarý okutacak,
Kimi doktor kimi vali olacak,
Belki baþbakan, cumhurbaþkaný
Kimi de çoban olacak.
Kim derdi?
Yüzlerce dünya kuracaðým,
Ve yüzlerce dünya ile tanýþacaðým.
Vay be!

Gördüm ki, ne çok dünya varmýþ!
Benim çýlgýn hayaller kurduðum,
Kocaman sandýðým dünyam,
Meðer bir mezar kadar darmýþ!
Vay be!

Mezar… Soðuk, karanlýk
Kimsenin girmek istemediði mezar…
Ve zenginin de fakirin de eþit þartlarda,
Ak kefenle gireceði, girdiði mezar…
Kaçýrýp vergileri, yiyerek haramlarý
Soyup yoksullarý, kazandýkça paralarý
Hiç ölmeyecek gibi davranýyoruz.
Her gün görsek de soðuk mezarlarý,
Aklýmýza gelmiyor ölmek,
Cepsiz kefenle gömülmek,
Ancak, bunlarý ölürken anlýyoruz.
Vay be!

Artýk hayal kuramýyorum.
Çünkü fýrsat bulamýyorum.
Su gibi akýp giden, zamanla yarýþýyorum.
Ne garip?
Ýþim, aþým, eþim, her þeyim var.
Yani, çýplak deðil ayaklarým.
Hatta takým elbisem bile var.
Karným tok, malým çok
Lakin mutlu olamýyorum.
Nasýl mutlu olayým ki?
Zaman hýzlý zamane kötü,
Su katarak içiriyorlar bizlere sütü,
Horozlar susmuþ, tavuklar ötüyor,
Dünyamýzý kan seli götürüyor,
Beþikteki bebekler öldürülüyor,
Hatta ýrzýna geçiliyor!
Ýnsanlar, bu vahþetleri sadece izliyorlar…
Vay be!

Ben mi?
Çýldýrýyorum, içim içimi kemiriyor
Haykýrýyorum, gelin diyorum,
Sesimi duyuramýyorum,
Çaresizce çýrpýnýyor, sinirimden aðlýyorum,
Kaybettim mutluluðumu!
Þu zengin dünyamda, hem de teknoloji çaðýnda,
Çýlgýnca özlüyorum, yoksul çocukluðumu…
Vay be!
.....................................................Þair: Ýsmail SAÐIR

Sosyal Medyada Paylaşın: