Babacýðým,
Ben yüzünü hiç görmedim
Kundaktayken þehit etmiþler seni…
Asker resimlerine bakýyorum
Öpüyorum kokluyorum
Seninle gurur duyuyorum
Gurur duyuyorum babacýðým…
Ahhh babacým ahhh
Nasýl özledim bir bilsen seni…
Ellerini öpmek
Yüzüne canlý canlý bakmak,
Milli maçta ayaða kalkmak,
Oðlum demeni,
Hayatta bir kez de olsa gülmeni
Beni güldürmeni…
O kadar çok isterdim ki…
Ýstediklerim çok þeylerimiydi babacýðým
Çok þeyler mi?
Çok gördüler bana…
Babacýðým,
Seni þehit edenler insanýmýdýr?
Kalpleri var mýdýr onlarýn?
Ya çocuklarý?
Düþünmezler mi hiç insanlarý?
Ocaklarýna ateþler düþmez mi?
Düþünmez mi yarýnlarý?
Sevmezler mi Ay_yýldýzlý bayraðý?
Ya bu kutsal vataný?
Sorular sorularýn için de…
Ateþler yanar içimde…
Babacýðým,
Geçen gün babalar günüydü,
Mezarýna gelip doyasýya aðladým,
Çarþýdan bir hediye aldým,
Dedeme uzattým…
—Bu nedir dedi?
—Bugün babalar günü dedim
Babamsa þehit…
Aðlamaktan þiþen gözlerimdeki yaþlarý sildi,
Baðrýna bastý,
Gözlerinden yaþlar aktý…
—A benim kýnalý kuzum
—A benim öksüzüm,
Üzülme ne olur üzülme dedi…
—Nasýl üzülmem
Nasýl babacýðým?
Babacýðým,
Ýncinme gözyaþlarýma
Ben þehit oðluyum
Bununla da gururluyum.
Bilirim þehitler ölümsüz
Onlara açýlmýþ cennet kapýlarý…
Ýçimdeki gözyaþlarý hasretinedir,
Seni görememeyedir figaným…
Ben þehit oðluyum
Vatanýma fedadýr sonuna kadar kaným…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.