NE ZAMAN?
Eylül gibi bir hazan baþlangýcý ve fakat romantik
Henüz ölmedik belki, fakat yine de gülmedik
Verdiler en aðýr yüklerini hayatýn, sýrtlandýk
Aktý terimiz yere, budur hizmettir diye
Ger adým atmadýk, ülküdür bu yol dedik
Öyle ise yaþanan, gelsin vakti de tamam
Bunca çekilen çile, deðer bu hediyeye
O ki bir büyük vuslat, yýllarca da beklendi
Sýla kaldý uzakta, gönül teli titredi
Var mý çýkýþý yolun, biz de vardýk demeye
Fotoðraf karesinin, her þeyi anlattýðý an.
Mutluluðun bir resmi, sesi ve tarifi yok
Bazen çorak bir satýh, kiminde gül bahçesi
Gönle girmiþse bir dal, iz kalmýþsa köprüden
Artýk bitsin bekleyiþ, bunun hayalleri çok
Nizam girsin hayata, rest çekelim þimdiden.
Galibi yok bu yolun, uzadýkça uzuyor
Ýstersen ileri bak, yolun sonu gelmiyor
Elbette biliyoruz, gidiyoruz meçhule
Bu esaslý gerçeðe, herkes kaderdir diyor
Usanmadý þu yürek, saadetler bekliyor.
Çalýþmak elbet güzel, üstelik dinç tutandýr
Vaktinde bir yalnýzlýk, zaman zaman istektir
Yýllarca planlanmýþ hayaller durur elde
Say say bitmezki onlar, her biri incidir, güldür,…
Ferman dinlemez gönül, emeliyse sevmektir.
Beklemek deðil çare, huzuru veren gayret
Bulduðunu sevmezsen, umutlarýn için sabret
Zaman senledir her an, bil akarken kadrini
Koy mührünü hayata, doldur geçmesin boþa.
O günlerden beklenen, önce güzel duygudur
Düþünceleri besleyen, geleceðe dair umuttur
Her ne düþünüyorsa, insan yapmalý þimdi
Ertelemek bizlerin,ortak kusuru deðil mi?
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.