Zindan Bahçesi

Çatlayan ayna deðildi bu kez baktýðýmda.
Çehremi çevreleyen çatlaklar
yansýtýyordu kirpik ucumdan
geçmiþimin yada geçemeyiþimin nüshasýný,
kan pýhtýsý göz yaþýmla ucu paslý aynama...

Sakalýmdaki aklarýn her haresi süzülerek damlýyordu sanki,
ecdadýma yirmi dokuz harfin hepsiyle küfredercesine...

Körpeydim bir zamanlar,
belki birazda kör.

Ömrüm;
Azadetmek için ezandan birkaç dakika önceyi fýrsat kollayýp
beni bir cami avlusuna býrakýp gidenleri
sevmekle geçti...

Tek suçu sevilmek olanýn
Ýlk fýrsatta uçuruma býraktýðý enkazýn
geriye kalanýydým ben.

Ellerinin tersiyle ittiklerindendi belkide
göz yaþlarýmý hep ellerimin tersiyle silmem,
Öyleya
Koþarak gittiðim yollarý sürünerek gelmemdi sebep.

Çoðalarak azaltýyor yalnýzlýk þimdi beni
Yani ben,
Ýyi deðilim...
Sosyal Medyada Paylaşın: