SEN BU ŞİİRİ OKUDUĞUNDA..

SEN BU ÞÝÝRÝ OKUDUÐUNDA..

Sen bu þiiri okuduðunda
Ben çok uzaklarda olacaðým.
Biliyorum, benim için çok zor ama
Sensiz yeni hayata alýþacaðým..

Sen bu þiiri okuduðunda
Beni daha iyi anlayacaksýn
Gün gelir yanlýþlarýný anlayýp
Saatlerce aðlayacaksýn..

Sen bu þiiri okuduðunda
Sayende sevdiðim bu þehirde olmayacaðým.
Baþka bir þehirde, bardaðýmda çay
Sensizliði yudumlayacaðým..

Sen bu þiiri okuduðunda
Belki de günlerce uyumayacaksýn.
Zaman akmayacak sanki duracak
Sonra, zamanla beni hatýrlamayýp unutacaksýn..

Sen bu þiiri okuduðunda
Senin için yaptýklarým film þeridi gibi geçecek aklýndan
Oysa, oysa ne çok aðlamýþtým son gidiþinin ardýndan
Sen yine de ders çýkarmamýþtýn bu durumdan..

Sen bu þiiri okuduðunda
Sana yazdýðým bu þiirin son olduðunu anlayacaksýn.
Bir rüyaydým hayatýnda, bu güzel rüyadan uyanacaksýn
Bu satýrlarý her gün yüreðin acýya acýya okuyacaksýn..

Sen bu þiiri okuduðunda
Belki de ilk defa acý verecek sana yokluðum
Ne yaptýysam, sen beni hep yok saydýn
Þimdi soruyorum sana “gerçekten yok muyum?”
28.02.2019

Sosyal Medyada Paylaşın: