KARDEŞ ACISI
Kâhta’nýn düzünde oy acý bir yel esiyor,
Gizli gizli akýyor yüreðime gözyaþým…
Ayaz olmuþ acýlar jilet gibi kesiyor,
Ellerimden tutmuyor artýk caným kandaþým…
On dokuz Eylül günü aldýk kara haberi,
Kan deryasý topraða kazdýk güle makberi,
Kaydý gitti yýldýzým hanemizin rehberi,
Zalime eðilmedi acýdan düþtü baþým…
Mutluluk sarsýn dedin doðan günün tanýný,
Güzel düþler uðruna verdin tatlý canýný,
Yirmi bir yaþýndaydýn Dünya duydu þanýný,
Mehmet için aðladý her gün topraðým taþým…
Her yýldýz kaydýðýnda aðlar halime mehtap,
Sensizlik kör bir kuyu sensizlik azgýn girdap,
Hayat bize cendere ömür zulümden bitap,
Kara bulutlar çöktü aðýya döndü aþým…
Cantekin der; yiðidim can evinden vurulduk,
Alevi arþa çýkmýþ kor ateþte kavrulduk,
Zulmün yeli sert esti dört diyara savrulduk,
Seni yürekte taþýr bu güne dek her yaþým…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.