Karmaşık Hayat

Aðlayan Umutlar mý? gözler mi?
Saran kalp mi? Dil mi?
Kayýp gitmiþ ellerinin arasýnda
Hayatlar mý? Ömür mü? Sandýðýn

Karmaþýk hayatlarýn rüyasýnda gezinirken
Gerçekler bir beton gibi soðuk belirir kendinden
Aranýr durursun, dulda ve güvenli ortamý
Kaybolursun olasýlýklarda kalan hayatýn pençesinde

Hayatlar aynýlaþýr, hayaller aynýlaþýr.
Kalpler taþlaþýr, gözler keskinleþir.
Bakýþlar aynýlaþýr, tavýrlar aynýlaþýr.
Birbirine güzel bir bakýþ esirgenir.

Adýna hayat denilen zamanýn
Artýk tadý, tuzu kalmamýþtýr dünden
Hayalleri bile söküp aldým , kalbimden
Yarýnlara bir hayal kurmak çok erken

Hayaller kuru topluluklar misali
Sadece varlar ve sonra yok misali
Oysaki umuda aþýk gözlerinin rengi
Bir kez daha yeniyi , yeniliði kucaklamanýn
Derdindeydi.

Mine Kekeç
Sosyal Medyada Paylaşın: