ÇOK UZAKTA BAKIŞLARIM...

ÇOK UZAKTA BAKIÞLARIM...

Her zaman yaþamadýklarým
bu sabah yaþadýklarýmdý.
gün karanlýk, ben karanlýðým.
ormanda saklanýr gibi
saklýyorum avuçlarým da
sana olan duygularýmý.
bir kazma bir kürek alýyorum elime
bir tutam toprakla sarýyorum kendimi.
bu sabah gene karamsarlýk doldu içime.
ben karamsar ruhum karamsar.
beyaz melekleri beklemiyordum
nede beyaz atlý prensesi.
sadece hayallerime biraz gün doðsun istiyordum.
… Gün doðmadan neler doðarmýþ.
bir çocuk masumiyetindedir zaman
öyle anlatýlýr, öyle düþünmemiz saðlanýr
umutlarýmýza katran dökülmesin diye.
oysa biz daha doðmadan her yer karanlýk .,
her bir yer bir yerlere satýlmýþ bizden habersiz
bu durumda ne zaman günahkârdýr
nede yaþadýðýn hayatýn suçu vardýr.
günahkâr kim, onu da bilemiyoruz ya neyse,
Ýnsan üzülüyor ama ne fayda.
.. çok þey yazmak isterdim, yazamýyorum
hayallerim hapis, düþlerim hapis.
okyanusun dalgalarýnýn
kýyýya ulaþmasý kadar uzakta bakýþlarým.
deniz hapis, kýyý hapis..
yarýnlar yakýndýr, yarýnlara umut baðlarken.
gecemiz hapis günümüz hapis.
bir hancýnýn bekleyiþindeyim ben sanki,
bir uðradým ki hancý hapis, han hapis.
iþte, böyle baþladý hikâye, ben gene düþtüm yollara
yollar hapis ben hapis..
Gündüz Yavuz..





Sosyal Medyada Paylaşın: