Iska

Iska

arada kaynadým durdum
ne yer yüzü gördü ne gök yüzü

kalabalýk aile coþkusunda çocukluk
yýllara damgasýný vuran yoksulluk
açlýðýnda þükür ve tokluk
sürükledi gitti

yarin gül koynu olmadý sýðýnaðým
her zaman dumanlýydý daðlarým
þehir kulaðý barýnaðým

vefasý olmadý onca çabanýn
kendi çýkarlarý peþinde dostlarým
yalan içinde kaybolan doðrularým
belki bundandý baþ aðrýlarým

hayat ýska geçti beni ýska
el cepte ýslýk dudakta
takmadým bile

Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: