Yine daðlarýn üstünde kar var. Yine gün batýmý sessiz sokaklar, Bir bir yanýyor evlerin ýþýklarý. Ve gecenin ayazý çöküyor. þehrin üstüne ve ben iliklerime kadar üþüyorum bu sessiz gecede.
Yine yalnýzým bu karanlýk þehirde bir sessizlik bu gecede. Çið taneleri yaðýyor topraklarýn. Üstüne bacalardan duman tütüyor.
Evlerde sobalar yanmakta. Kimbilir kaç çocuk bu ayazda Kimsesiz sokaklarda ve gün BATIMI kadar sessizim bu þehirde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
HÜLYA CEPNİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.