Yüzeyine deðen eller kadar yaþlýdýr bir heykel, ben senin ellerinden tutmaya korkarým elinin gözeneklerinden kir kapma diye, zaman kapma diye ömürden, seni kapatmýþlar bir müzeye izleyen herkes sütten kesilmiþ bir mermer, sadece beyazý kalmýþ enkazýn, bir kar tanesinin kaldýðý gibi serçenin donmuþ tüylerinde, þimdi hangi masal aklayabilir cennetin düþürdüklerini düþündürdüklerini...
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.