Ne desem bilemiyorum Yazýlmasý gereken ne kadar çok þey varsa, Yazmak ta o kadar azalýyor zorlaþýyor Bu boþluk duygusu nasýl anlatýlýr ki? Derdini anlatamayan bir dilsiz gibiyim Ne kadar çok yaþadýysam o kadar çok yalnýzým Ne güzel yazmýþ yalnýzlýk yaþadýkça çoðalýyor Ne kadar paylaþýrsan paylaþ yine de yalnýzsýn.
Neden bu boþluk? Neden bu doyumsuzluk? Neden bu yetmezlik? Ne eksik? Ne yarým? Neden öyle ki bu kalbim doymuyor hiçbir þeye? Neden bu kadar basit geliyor her þey?
Bu bütün sorularýn cevabýný Kendi kendime vermek o kadar zor ki Bazen daðlara bakýyorum, bulutlara Bu büyük þeyler karþýsýnda Benim hüznüm ne kadar büyük olabilir ki?
Diyorum kendi kendime Karanlýk bir oda, akan gözyaþý, Boþluða düþmüþ ruh, Onun üstünde ki mutlu beden Gülümsüyorum gülümsüyorum Olabildiðimce gülümsüyorum Öyle ya gülümsemek hüznü örtmekmiþ..
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.