YAPRAKLAR

Esti rüzgâr, yürüdüm ben sokaklarda
Yürüdüm seyre dalarak, manalar buldum aðaçlarda yapraklarýnda
Deðiþik hislere büründüm, rengârenk aðaç yapraklarýnýn altýnda

Savruldu yapraklar bir sonbahar günü üstüme
Yürüdüler insanlar sokaða düþen yapraklarýn üstünde
Dalýndan düþen yapraklar oldular sokaðýn süsü
Elveda der aðaçlara, sokak süsü yapraklar

Aðaçtan ayrýlýk anýnda her þeyin bir sonu olduðunu anlatýrlar
Mütevazice eðilir aðaçlar vedalaþýrlar yapraklarla
Sarý, kýrmýzý ve kahverengi yapraklar rüzgârla beraber, dans eder adeta
Düþen her yapraðý karþýlar toprak ana.

Zaman gelip geçer, mevsim olur ilkbahar
Aðaçlar þenlenir, çiçekler yapraklara daha bir güzellik katar
Düþer yaðmur taneleri, kendilerini sevinçle karþýlayacak doðaya
Yaðmur taneleriyle zikir eder Mevla’yý aðaçlar, canlýlar

Artýk vedalaþan, sararmýþ yapraklarýn yerini tutar yeþil yapraklar
Yapraklarý tebessümle karþýlar, çiçeðe bezenmiþ aðaç ve dallar
Ne güzeldir aðaçlarýn altýnda oturmak
Ýnsan hiç istemez, gölge yapan aðaç ve yapraklarýnýn altýndan kalkmak
Mevla’nýn nimetleridir, insana ve doðaya sunduðu aðaç ve yaprak

Ayþe Nur GÖLCÜR

Sosyal Medyada Paylaşın: