Gizli Dünya

Gizli bir dünyam vardý, küçük ama çok güzel,
Kem gözlerden ýrakta, yalnýzca bana özel.

Yok ile var arasý, meçhulde müphem âlem,
Gerçeklikten kaçarak, sýðýndýðým tek kalem.

Topraðý umutlarým, semasý hayalimdi,
Dingin sessizliðiyle, sanki mahzun halimdi.

Bir ben vardým o yerde, bir de içimdeki ben,
Ýki ayrý kiþiydik, görünense tek beden.

Ýlk ne zaman tanýþtým, beni anlayan benle,
O gizemli dünyaya girdim hangi nedenle?

Çocukluðumda mýydý yoksa daha mý geçti,
Bilemem üzerinden ne kadar zaman geçti?

Herkes hasta sanýrdý, bu dünyamý duyunca,
Onun için gizledim, bunca zaman boyunca.

Yok bölünmüþ kiþilik veya baþka bir zanla,
Nice ruhsal tanýlar, koyarlardý o anda.

Hayal kurma sendromu gibi bilmem daha ne,
Hüküm vereceklerdi, her biri cahilane.

Ýpotekli bilinçler, özgürlükten azade,
Pespaye tutumlarla sahtekâr kibarzade.

Bir de diyeceklerdi; vah vah yazýk adama!
Iþýðýn renklerini görebilir mi âmâ?

Bilemez ki maddenin iflah olmaz güruhu,
Gök kuþaðý tayflarý nasýl sarmakta ruhu?

Anlaþýlmak güzel þey, halleþmek hal bilenle,
Mahremini paylaþmak, gözyaþýný silenle.

Güvenle yaslanacak bir omuz bulabilmek,
Kördüðümken elinde, çözülmek, ilmek ilmek.

Ne kuþku ne de kurgu, sadece samimiyet,
Hasbiliðe güvenip, sorgulanmayan niyet.

Savunmaya hâcet yok adaletli mahkeme,
Peþin yargýdan uzak, saðlýklý muhakeme.

Dertleþirdik baþ baþa, muhabbet epey koyu,
Bazen kýsa bir vuslat, bazen geceler boyu.

Çoðu vakit susarak, sükûtla halleþirdik,
Piþmanlýklar içinde, sessiz helalleþirdik.

Kimi zamanlardaysa yükselirken sesimiz,
Öfke dolu nar ile yanardý nefesimiz.

Bilirdi ruhumdaki bütün korkularýmý,
Beynimdeki kurt gibi derin kuþkularýmý.

Ona göre tüm bunlar kapanmaz açýklardý,
Neden diye sordukça, sabýrla açýklardý.

Ateþ ve suyla ancak demir döner çeliðe,
Haddeden geçen metal, kavuþur inceliðe.

Görmez misin fidanlar, köklerine tutunur,
Yaza, kýþa, ayaza, dayanýr, çýnar olur.

Dikenlere katlanan þeyda bülbül misali,
Tahammül edebilen, görebilir visali.

Bizleri kavi kýlar, çileler, eziyetler,
Bu sayede geliþir, insani meziyetler.

Dayanýlmaz acýlar, yürekleri piþirir,
Sýyýrýr cürufundan, saflýða eriþtirir.

Bilemediklerinden, taþýdýðýn kaygýyý,
Varsýn göstermesinler hak ettiðin saygýyý.

Sen boþ ver elalemi, ne derlerse desinler,
Gönlündeki güneþe, gölge eylemesinler.

Xxxxxxx

Heyhat! gel gör ki bugün; o dünyam ile o ben;
Hicret etmiþler bana haber bile vermeden.

Geride ne iþaret ne bir iz býrakmýþlar,
Beni yalnýz baþýma çaresiz býrakmýþlar.

Þimdi artýk boþlukta, anlamsýz bir noktayým,
Gölge varlýklar gibi ne varda ne yoktayým.

Dört yaným kapý duvar, iþitilmez ahlarým,
Giden gelmez ki geri, beyhude eyvahlarým.

Bütün suçum inanmak, bir hayale kanmaktý,
Göz açýkken gördüðüm düþü gerçek sanmaktý.

Aldýrmaz ya yanmaya, ateþe mest pervane,
Kanat çýrpar koynuna, bilmez ya hiç, perva ne?

Ben de kapýldým birden, hülyalý bakýþlara,
Ak tenine iþlenmiþ benlerden nakýþlara.

Tanýyýp meftun oldum, onun masum haline,
Ram kýldým yüreðimi, efsunkâr cemaline.

Beni benden de iyi, anlýyor, seziyordu,
Þefkat yüklü elleri saçýmda geziyordu.

Aldýrmayýp acýyla, söylenmiþ sözlerime,
Okuyordu içimi, bakarak gözlerime.

Anlýyorum der gibi, ýþýdýkça gül yüzü,
Sanki ciðerlerime doluyordu gökyüzü.

Deðerli görüyordum yanýndayken kendimi,
Coþkun sular misali yýkýyordum bendimi.

Hayatýmda ilk defa, huzuru yaþýyordum,
Baþýmý omuzumda gururla taþýyordum.

Maske takmak, rol yapmak, artýk hepsine paydos,
Buldum nihayet sandým, yardan da öte bir dost.

Ab-ý hayat kaynaðým, umudumdu, neþemdi,
Onu yitirmek ise en büyük endiþemdi.

Hakikat zannederek gördüðüm o rüyayý?
Çýkarmýþtým aklýmdan gizli, küçük dünyayý.

Bilemedim ki bir gün, düþlere bir hal olur,
Uyanýrým uykudan, sükût-u hayal olur.

Ve geri döndüðümde, tek baþýma kimsesiz,
Vurgun yemiþ yürekle çýrpýnýrým çaresiz.

Sosyal Medyada Paylaşın: