Yaðmur yaðýyor, Pencereden bakan mavi bir hüzün. Dostlar gidiyor, Resimlerde kalan yalnýz yüzün. Hasta düþtüm, Anýlar yataktaki yek ziyaretçim. Kitap bitiyor, Geri kalan boþ yapraklarým.
Hayat gibi, Doldurulmayý bekliyor. Benim noktam belli, Son sözüm belli ...
Ýsa’dan sonra beþyüz otuz ikiydi Aya sofya içinde Öyle bir kubbe ki Kucaklýyordu geri kalan Tüm müminleri. Henüz gelmemiþ dünyaya Son Nebi ...
Yýllar geçti, Aþk üzüldü Savaþ ve ölüm sevidi ...
Oysa, S e l i m i y e | dikecek | aþktý | benimki. Tac Mahal | diktim gönlüme Senin adýna. Kalbimdeki tahtý boþ býrakýp G i t t i n demiþtim. O taht dolu, Seninle h â l â ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
afacanx Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.