Saklambaç oynardýk, ebelemece Ne çoktu oyunlarýmýz Bir topla, bir taþla Kaç kaça bildiðin kadar Tozunu kaldýrýrdýk, asfalt olmayan Tozlu yollarýn... Birde yaðmur yaðarsa Çamur içinde ayaklarla, eve dönüþ Yoktu o zamanlar, evde oturan çocuk Çünkü... Delisi, akýllýsý telefon yoktu Telefonlardaki oyunlar yoktu Ne bilgisayar, ne internet Kendi odanda Telefon baþýnda, hapislik yoktu Tüm mahalle çocuklarý sokakta Sokaklar cývýl, cývýl... Çocuk sesi doluydu Yoktu o zamanlar, televizyon baþýnda Akþama kadar oturmaktan Uyuþan çocuklar Herkes bilirdi Haddini de, yerini de Görünen o ki... Bu teknoloji denen þey Getirdiklerinden bir o kadarda Götürmüþ... Þimdilerde çocuklar telefonla uyuyorlar Yazýkki... Gerçekten çocuk olmadan büyüyorlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
CENGİZ AKSU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.