Iki Anne Bir Yürek

Çocukluðumdan almýþým, sýrtýma
attýðým en büyük yükmüþ.
Farkýna varmadan yarým
yamalak yaþamýþým,
Donuk benzinden okuyamamýþým
kederin benim kaderim olacaðýný.
Sessiz içli seviþlerini
anlamadýðým zamanlarda sana
benzeyeceðimi bilememiþim.
Ýki Anneyiz biz seninle sabrý
yüreðine eken, bekleyiþi harmanlayan.

Dönüp yüzüne baktýðýmda anlaþýlmaz
acýlarýnla büyümüþtüm oysa
Hamallýðýný ettiðin özlemlerin
ne gün benim yüreðime eklendi.
Cam kýyýlarýnda pusu tuttuðun yollarý
seninle izlerken yokluk oturdu içime.
Sende sende böyle
beklermiydin Anne.
Alnýma sürülen kaderi senden
ne gün aldým, Ýki Anne iki
acýyý bölüþüp katýksýz yerken
bizim sancýmýz ne gün biter?

Ayný masada karþýlýklý
otururken gelmeyenlere
sitemlerimiz yürekten çýkýyor.
Seneler bir bir gözümüzden akýyor,
Diner mi bir gün ayný kaderin
eþiðinde ki sessiz haykýrýþlarýmýz .
Beni teselli eden yüreðinde
benden büyük acýyý nasýl taþýdýn .
Ahhh Annem! Bekleyiþ bizim hüzün
yanýmýz, suskunluk çýðlýðýmýz.

Lokmalar durur geçmez boðazýmýzdan,
içtiðimiz su zehir zemberek
Bizimde yüzümüze vuracak mý þavk,
yüreðindeki umut bana da gelecek mi?
O koskoca kalbindeki özleme ben
hangi ara ortak oldum be Anne!
Ýki yaralý Anneyiz! Elimiz
boþ sinemiz kokusuz gelir
mi ölmeden beklediklerimiz!
Söyle, söyle Annem! Bu kaderin baðý
kopacak mý gözlerimizi yummadan!

Sosyal Medyada Paylaşın: