Kimdir Öğretmen
ÖÐRETMEN KÝMDÝR?
24 Kasým’da bir, gelir akla,
Sonra unutulur kimdir öðretmen.
Mevzuatýn imkân verdiði hakla(!)
Üstünde gezilen çimdir öðretmen.
Þatafatlý sözler, yýrtýða(!) yama.
Çoktan atýlmýþtýr papucu dama.
Oysa ferde deðil bütün topluma;
Þaþmaz istikamet, yöndür öðretmen.
Ýltifat yaðmuru yarýn dinince,
Baþlar hakaretler hep ince ince.
Dersten çýkýp otobüse binince,
‘’Eccik öte gidin lan’’dýr öðretmen.
Tepetaklak olmuþ, sanki kâinat.
Her þey ters giderken nedir bu inat?
Öðrenciler amir, veli bürokrat.
Bu düzende artýk sondur öðretmen.
Kýzsa öðrenciye, duyar endiþe.
Gelir bir çantalý hemen teftiþe.
Þirazesi kayýk, eðri gidiþe
Dur diyecek dizgin, gemdir öðretmen.
Bakýcý(!), gardiyan(!) roller karýþýk…
Onca karanlýktan sýzmýyor ýþýk.
Çektiði acýdan yüzü kýrýþýk,
Oysa teknoloji, fendir öðretmen.
Üstünde tepinir aygýrlar, filler.
Moralini bozar, dimaðý keller.
Ardýndan konuþur, saygýsýz diller,
Cahil cühelaya yemdir öðretmen.
Türlü cebre karþý hep sabýr taþý
Hemen ihtar, ikaz; oynasa kaþý.
Kendi ýþýðýyla döküp gözyaþý
Erir damla damla, mumdur öðretmen.
Hesaplar, sözünün vardýðý ucu.
Kimi yaftalanýr; yok þucu, bucu…
Üstüne yüklenir sistemin suçu,
Bir damla huzurdan mendir öðretmen.
Çalýþtay, konferans, türlü toplantý,
Hep tatile gelir, tuhaf rastlantý(!)
Üstten yazý gelir, kurar baðlantý;
Katýlýr, konuþmaz; fondur öðretmen.
Yapboz sistemlerle nesli erittik.
Yanlýþa bir eksi, doðruya bir tik.
Hep veren taraftýr, alýþ hep eksik.
Denk gelmeyen bütçe, zamdýr öðretmen.
Ýdol-model denir, alem taranýr.
Baþarýlý örnek dýþta aranýr.
Ýthal bir idrak ki Garba dayanýr,
Bu milletten deðil Fin’dir öðretmen.
Öðretmene bakýp kendine hiza
Vermeye çalýþan bak madrabaza
Çoðu hesap bilmez anguta, kaza
Her yaz tatilinde gamdýr öðretmen.
Hakkýyla bilinmez kadri kýymeti.
Beklenir, yok etsin derdi, illeti.
Aydýnlatýr ilmi; mülkü, devleti,
Bir fecri sadýktýr, tandýr öðretmen.
Mendebur alemin nedir ederi?
Elbet anlaþýlýr bir gün deðeri.
Bu memleket, vatan; onun eseri,
Milleti besleyen kandýr öðretmen.
Fatih’i, Yavuz’u bezeyen arý.
Ýlim ve irfandýr metaý, kârý.
Mevlâna, Yunus’un; o, hamurkârý
Arka plandaki sandýr öðretmen.
Türlü rüya görür, akþam yatýnca.
Bilgiye, hikmete; þefkat katýnca.
Öðrencinin eli ekmek tutunca,
Neylesin düðünü, þendir öðretmen.
Öðretmenler asla sönmez güneþler.
Kendini tüketen mumlar, ateþler.
Dizilir nesiller; kavim, kardeþler
Sýrayla önüne, handýr öðretmen.
Öðretmeni tarife ne söylense az.
Saygý mý itibar mý saðlansa biraz(!)?
Zamanlar, mekanlar sýnýrlayamaz,
Bugündür, yarýndýr, dündür öðretmen.
Yeter Deli Kadir, sözünü eyle.
Öðretmen tarifi yapýlmaz böyle.
Cahil cühelaya doðruyu söyle
Peygamber vârisi, candýr öðretmen.
20.11.2019
KARATAÞ/ÞAHÝNBEY
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet öztürk m. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.