Git demeseydin

Git demeseydin
Ne güzel severdik birbirimizi
candan gönülden hep içten hep severdik
Git demeseydin
kalýrdým kýyýda köþede tozlu raflarda perde kývrýmlarýnda
Sinerdim üzerine kapý arkasýnda duran eþyalarýn
Git demeseydin
Gezerdim kaleminin ucuna saklanýp yazýp çizdiðin satýrlarda
Arada silginin hýþmýna uðrardým belki ama olsun yeniden sarýlýrdým kalemine çiz beni diye
Git demeseydin
Ýsminin yanýna iliþtirirdim en sevgili kelimeleri seni sevdiðimi alfabe de öðrensin diye
Git demeseydin
bir kýzýmýz olurdu belki saçlarýna dokundukça iyi ki sevmiþiz birbirimizi dedirten
Git demeseydin
Uzun uzun konuþmalarýmýz olurdu dünyanýn gidiþatýna dair aþk her þeyi çözse ne mutlu yaþardýk cümleleriyle biten
Git demeseydin
Çiçekli balkonumuzda oturup çay içerdik yudum yudum mutlulukla birlikte
Yanýmýzda gülümseyen yüzler cývýldayan sesler
Git demeseydin gitmezdim
’Git’ lugatimdeki son kelimeydi beni bitiren
Çünkü git demeseydin
bilirsin
gitmezdim ömründen
Sosyal Medyada Paylaşın: