İlk Ve Son İtirafım

o ilk merhabaný aldýðým gün;
kaderde iþ arkadaþým olarak çýktýn karþýma.
her sabah yolumu gözlerdi, dikkat çekmekten kaçtýðý gözlerin.
gözlerin doldururdu yolumu, boþalan sokaklar peþinden koþardý.
kýskanýrdý arkadaþlýðýmýzý sabahlar;
gün ýþýðýndan önce doðardý gözlerin.

arkadaþ demezdin bana, arkadaþým diyen candan sözlerin;
üþüyen ruhumu ýsýtýrdý, karþýnda heye-candan titrerdim.
yüzümde tebessüm, canýmdan can sözüm, sana arkadaþým derdim.
aþka layýk olmayan külhandan deðil seni gerçekten, yürekten, içten sevdim.

evet senden önce aþýk oldum ben.
her þeyden önce platonikti, bilirdin
severken onlar uzaktý, sen hemen yanýmda adeta benimdin.
tek arkadaþým, hepsinden önce bir ilktin.
nedense aþktan deðil, ama seni gerçekten sevdim.

kendine her defasýnda pay çýkardýðýn tatlý gülüþünü sevdim.
saçmalýklarýma alýþtýðýn komik halime gülerdin...
ömür uzatan senin varlýðýn, gülüþün tek ilacýmdý arkadaþým.
ilk ve son itirafým sana, yine duy istedim.


26.06.2008

Sosyal Medyada Paylaşın: