Koza

Sen hep hüznü terennüm ettin þiirlerinde
Ve hüznün doðurduðu sükûtu
Hüzün makamýndaydý þarkýlarýn senin
O yüzden hiç aðlamadýn
Çocuksu bir yalnýzlýktý yüzüne düþen ifade
Durgundun sadece
Mesela yoktu kýyýlarýný döven dalgalar
Bir meltemdi çoðu zaman içinde esen
Çoðalýrdý hüznün her mevsim geçiþlerinde
Sen her dem yeþil görmek isterdin kâinatý
Ve her dem sana güzel kokmalýydý çiçekler
Ürkütürdü seni
Düþen yapraklarýn
Solan lalelerin rengi
Göçmen kuþlarýn kanat sesleri
Burkardý yüreðini
Hep kekremsi gelmiþti sana tüm bunlar
Ve kar
Ürpertirdi içini
Ne soðuk ne sýcak ve ne de yaðmur
Sana göre deðildi bilirim
Sen sevilmeyi sevdin sevmeyi deðil
Buydu aramýzdaki fark iþte
Seven mahkûmdu kaybetmeye
Ben hep sevdim
Ve hep ben kaybettim
Ama sen kaybettikçe kazandýn
Gözlerinde ölen her kelebek
Yeni bir koza býraktý avuçlarýna
Ben ise hep uçurumlarda tecrübe ettim
Uçamadýðýmý
Düþünce anladým kanatlarýmýn olmadýðýný
Payýma düþen terkedilmiþlikler
Çarpýnca bir kapý gibi yüzüme
Acýdý içim
Bu yüzden ben hep kederliydim
Kelimelerim bu yüzden hep aðýrdý benim
Ýçimde hep fýrtýnalar kopardý
Deli dalgalar döverdi sahillerimi
Ben hiç gül olmadým
Bir bülbülün feryadý idi bana düþen
O yüzden aðladým hep
O yüzden benim þarkýlarýmda hýçkýrýrdý notalar
Derbederliðim ondandý
Yalnýzlýðým ondan
Þimdi ben de ölüyorum gözlerinde
Bir koza býrakmadan avuçlarýna
Sana bu acýklý þarkýnýn finalinde
Sessizce veda ediyorum
Bir kelebek lisanýyla
Ne olur anla beni
Sosyal Medyada Paylaşın: