Zifiri karanlýkta kalmýþ bir ýþýða hasretmi bu kadar sevgi ! ben güneþin olup sana aydýnlýðý verdim hatta mutluluk bahçesindeki çiçeklere bir damla suya muhtaç kalýp, solmasýnlar diye çýktým yaðmur duasýna gök yüzü duydu feryadýmý hemen bulutlara seslendi yaðýn o damlalarýnýz ve umut aðaçýndaki yapraklar kurumasýn diye suladý çiçekleri.
Þair Mehmet Demirdelen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şair Mehmet Demirdelen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.