yükseltilere yuva kurup karanlýkta uçtular Yoksulluða yeter deyip silah kuþandýlar Koyu kuytu ormanlarýn, göðe yakýn kayalýklarýn, uçurum boyu ince kývrým patikalarda Baþeðmeyen iki bin yýllýk kavga, Xançerin ucunda inleyen yaraydýlar.
Ömrün kalanýný mekap`la dað taþ dolaþtýlar Dünya ýþýða boðulmuþken, uçsuz bucaksýz karanlýklara bir fener oldular bir çoðunun sýðýnaðý oldu derin vadiler duvarsýz yaþamak. Tavaný gökyüzü, tabaný yeryüzü, duvarsýz. Ve asla nedensiz deðildi Renklerin içinde, buram buram mevsimlerle. Nehirlerde yýkanmak, daðlar aþmak, zindanlarda açlýða yatmak, Sürgünde yaþamak, onlarýn hikayesi oldu Neylersin..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Alkış Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.