Sen bilirsin, Sonbaharýn solan yüzünü. Oysa ben , Umut dolu içimde , Gözümün gördüðü Her yerde , Esen yelde, Düþen yaprakta , Titreyen dallarda , Yüzümü üþüten , Serin havalarda , Yaþarým aþký Gücüm yettikçe Sarý ben olurum , Umuda yeþili giydirip. Nefesim yettikçe Güneþin battýðý yerde, Kýmýzý olurum , Yürek yanmasýn diye. Çünkü , ben bilirim acýsýný, Küçücük kalbime , Sýðdýrýrým . Badireler yaþasam da Kafesimde çýrpýnýrken Beklerim her sabahý Ve her güneþe Umutla bakarým. Kaç sonbahar geçer , Belki de kaç kýþ. Üþüsem de titresem de Ýliklerim de , Ben bilirim aþký.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gönül BAĞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.