Hazan Mevsimi

Çiçeklerin yapraklarýna yeni
yeni düþüyordu yaðmurlar.
Bahar yerini ýlýk iklimlere býrakýrken ,
Tebessüm ettiren varlýðýn
içimde büyümeye yüz tutmuþtu,
Sevda yada, derin bir aþk
deðildi yüreðime dokunuþun..

Noktayý andýran varlýðýn
Anneliðimin ilk iþaretiydi.
Ýklim bambaþka renklere bürünürken ,
Sen aklýmda,kalbimde hayat
olma gayretindeydin,
Yüreðimdeki hazan mevsimine inat ,
Sen Rahmet olmaya geliyordun..

Zülüflerime tek tek düþen karlara
çiçek açtýrmak istercesine.
Kokunu ruhuma yaymaya niyetliydin,
Hayallerime el veriyordu,geliþin
Kimliðini kaybeden beni bulduruyor,esas
amacýmdan haberdar ediyordun..


Avuçlarýn ellerime yer ettiðinde .
Sonbahar dallara yeni vurmuþtu,
Ýçim hazan mevsimi,kalbim yaðmurluydu.
Ayaklarýný vura vura "ben varým
Anne üzülme "der gibiydin..


Gülüþüne kondurdum gözyaþlarýmý.
Bakýþýndan süzdürdüm hüznümü,
Yanaklarýndan akýttým hüsranýmý;
Hazan mevsimim senle daðýlmýþtý..

Artýk,artýk gülüþüne
konduramam gözyaþlarýmý.
Bakýþlarýnla arýtamam hüznümü,
Yüzünün coðrafsýnda,
hüsranýmý gideremem;
Ýçimde onarýlamaz bir hazan
mevsimi var ki güneþ faydasýz!

Ay ýþýðýnda tüter sancým iflah olmaz.
Ayrýlýk mý dersin yoksa özlem mý
anlatýlmaz ,burnumdan ciðerime
kadar sýzlýyor yokluðun.
Ýçim düðüm düðüm çözümü imkânsýz ,
Yüreðimdeki hazan mevsimi baþýmdan
ayaðýma kadar özletiyor! öldürüyor!

Sosyal Medyada Paylaşın: