Umut Çiçeği

Daðlarýn rüzgarýna meyil etmeyelim.
Kýrlardaki özgürlüðe kucak açmalýyým,
Kelebek ömrüne,papatya yapraðýna konmak ister ruhum.
Yorulmuþluðun yan etkisini taþýyorum.

Taþ beton kokan bu Kent’in.
Soðuk yüzlerinden,ayrýlýp uzaklara yol almalýyým.
Avuçlarýmda yetiþen umudu topraðýna kavuþturmalýyým,
Filizlenip boy vermeli,küskün kalbimi uyandýrmalý.

Boþ amaçsýz telâþlardan arýnmalýyým.
Ruhumu derin bir inzivaya çekip,
Yanlýþlarýmla yüzleþmeliyim.
Içimdeki çiçekleri sulayýp,baharý beklemeliyim..
Sosyal Medyada Paylaşın: