Ne zaman bir ayrýlýk türküleri dinlesem, Gönlüm efkâra düþüp aðlayan bir sabidir. Ne zaman ayrýlýða isyan edip inlesem, Ruhum yaðmur görmemiþ kurak toprak gibidir.
Damladýkça damlalar yanýk baðrýma bir bir! Hem boðaz düðümlenir, hem yüreðim ürperir!
Yazdýðým her þiirde i mgeler aþký saklar, Yarin ruhu gezeler bütün hecelerimde; Aþk yangýný yüreðin emrindeki dudaklar, Türküsünü fýsýldar yalnýz gecelerimde.
Aþk ile yanan kalbi avutmak mümkün müdür? Gönlün sakladýðýný unutmak mümkün müdür?
Bir çýðlýk atýversem, yýkýlsa bütün daðým; Bu çýðlýk, o yangýný ikiye katlayacak. Ýçimdeki acýyý salýverse dudaðým; Derin bir oh çekerek ruhum rahatlayacak.
Gidenler hiç geriye dönmüyor her nedense; Umursamam, terk eden ruh deðil de bedense!
Suskun bir yanardaðýn özünde ateþ vardýr; Yüreði yansa bile kimseye küsmemiþtir. Her karanlýk gecenin sonunda güneþ vardýr; Coþari’de dil susmuþ, yüreði susmamýþtýr.
Bu suskunluk hasrete, ayrýlýða kaygýdan! Bu suskunluk hem aþka, hem aþkýna saygýdan!
Ýbrahim COÞAR Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.