Eski-Yeni-Uyduruk

Sýfatýn adý da olmuþ ön ad,
Uçurmuþlar takmýþlar da kanad.
Fiile demiþler, olmuþ eylem,
Bilmiyorum doðru mu bu söylem?

Cümlenin adý olunca tümce,
Çok þaþýrýþtým onu görünce.
Zarfa diyorlar þimdi belirteç,
Hangini kullanacaðýný seç.

Ne zaman denir babaya peder,
Alýyor beni bir büyük keder.
Denilse de anneye valide,
Sen yine þimdi ona anne de.

Her kim derse medreseye okul,
Bil ki çok doðru yoldadýr o kul.
Kaleme derler ise de yazgaç,
Ondan aslandan kaçar gibi kaç.

Uçmuyor artýk gökte tayyare,
Bin uçaða selam söyle yâre.
Zekâya diyoruz þimdi anlak,
Zekâyý kullan alný daha ak.

Velut sözcüðü þimdi verimli,
Verimli kullan daha sevimli.
Bedesten sözcüðü tuttu arþý,
Þimdi anlamý kapalý çarþý.

Lisan kelimesiyse oldu dil,
Dil daha güzel bunu iyi bil.
Baðlaca dendi rabýt edatý,
Ýnanýn yok bu sözcüðün tadý.

Sargý kelimesi oldu bandaj,
Yaptýlar bu kelimeye þantaj.
Niçin dediler kitaba betik?
Ýnanýn hiç sayýlmaz bu etik.

Edebiyatýn adý oldu yazýn,
Acýmayýn buna mezar kazýn.
Tellal adý olur mu çaðýrtmaç,
Sanki hiç yontulmamýþ bir aðaç.

Tatil sözcüðü nasýl dinlence?
Herkes zannetti bunu eðlence.
Sanatkâr adý oldu dörütmen,
Çevriliyor dilde bunca dümen.

Sosyal Medyada Paylaşın: