DİYE

Aðlayarak gelirsin düþe kalka yürürsün
Yumruk yaparsýn eli neler yaparým diye
Gönlünde hüzün yatar göze yaþlar sürersin
Yine de vazgeçmezsin belki bulurum diye

Herkes bindi bu ata düþtü yalnýz yoluna
Yoruldu konakladý çýkýn açtý soluna
Þükreyledi Hakkýna nimet yaðdý kuluna
Bindi birden atýna sona kalýrým diye

Sonuna da razýyým yeter ki görem seni
Huzur-ý mahþerinde sýmsýký saram seni
Çektiðim çilelerde gözyaþým örem seni
Günahýma aðlarým affedilirim diye

Tatmin olmadý bu göz nurunu görmeyince
Ýþitmedi tatlý söz Hakký içermeyince
Hissetmedi sýcaklýk kalbine girmeyince
Görüntüye kanmadý yardan olurum diye

Vuslat vakti gelince eðilir Hacý’m öne
Aþkýnýn ateþinden tutuþur göne göne
Kabulün varsa eðer kavuþur döne döne
Varlýðýnda yokluða dönebilirim diye

Hüseyin KOCAÝSPÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: