SEN VURDUN BEN ÖLMEDİM
Yardan ayrý düþtüm özledim,
Beni ,benden aldýn gizledim.
Kaynatýp haþladýn iki çocuk la
Sen vurdun, ben gene ölmedim
Kuþ gibi diyar diyar izledim
Engin uçtum seni gözledim
Yýkýk dökük viran þu handa
Sen vurdun ben gene ölmedim
Akan gözyaþýmý kendim sildim
Aklar düþtü baþa hay demedim
Gençliðimi yitirdim asýk kaþ ile
Sen vurdun ben gene ölmedim
Düþenin dostu yok derdin ya
Yaþattýn bana çelmeyi takýnca
Felek neler açtý garip baþýma
Sen vurdun ben gene ölmedim
Sana nerde vefa göstermedim
Gönül bahçene fidanlar diktim
Sen gönlüme bir gül vermedin
Sen vurdun ben gene ölmedim
Gönül yalnýz kaldý hep baht ile
Oðlun sayýklar baba diye diye
Kýzýn hasta sen uçkur peþinde
Sen vurdun ben gene ölmedim
Aldattýn be adam git demedim
Sabrýmý sýnadýn ah etmedim
Yolun izin acýk olsun sövmedim
Sen vurdun ben gene ölmedim
Yar Hakmýþ ya Ali yoldaþým oldu
Söylediðim türkü sýrdaþým oldu
Yuvam huzur ekmek aþ ile doldu
Sen vurdun ben gene ölmedim
Geldi geçti ömrüm hayal düþ gibi
Kýþ bitti yaz geldi petekte bal gibi
Can dostum Emrul yazdý saz gibi
Sen vurdun ben gene ölmedim …
E.TATLIPINAR 12 04 2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.