Ýþte tam da orada durdu an, kudurdu zaman durdu çölümdeki akrep, göðümdeki yelkovan sýcaðý soðuðuna vurdu, soðuðu sýcaðýna durdu telaþlar, savaþlar, barýþlar, aldanýþlar, yakarýþlar durdu dünya, durdu taþýma canla dönen deðirmen
gözlerin diyorum diyorum ki gözlerin can özüme kanat vurmuþ bir çift ela göçü bir sahraya serap düðümü, cehennemime baðýþ sebil düðünü hep böyle derun, hep böyle meftun bak, hep böyle ýlýk ak içim yataðýma uyansýn, devleþsin yüzyýllardýr uyanmayý bekleyen cüceleþmiþ tutkularým
kýlýcý kýldan ince, keskin mi keskin yar cennetine dur…dur kendim desem de duramadým kendime tüm kitaplarým, tüm peygamberlerim, tüm aminlerim oldu gözlerin baðýþlayýn beni baðýþlayýn düþlerim, düþüþlerim kirpiði mýzrak bir bakýþ oldu ecelim...
ilhanaþýcýkasýmikibinondokuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.