MEHMEDİM
Topraða düþerken yüzün gülüyor
Namert tuzaðýnda mertler ölüyor
Ölümden korkmuyor ölmez biliyor
Namert tuzaðýnda mertler ölüyor
Tuzaklar kurdular tarihler boyu
Bitip tükenmiyor namertler soyu
Vatan topraðýnda mehmedim uyu
Namert tuzaðýnda mertler ölüyor
Analar aðlýyor yürekler taþ mý?
Nedense bitmiyor ayaklar baþmý
Beyazlar giyinmiþ mevsimler kýþmý
Namert tuzaðýnda mertler ölüyor
Mahçubum yiðidim kýrýlsýn elim
Zalime beddua okuyor dilim
Mýzrabým kýrýlsýn kopsun bu telim
Namert tuzaðýnda mertler ölüyor
Bir ölür bin olur, gül Mehmetiz biz
Bu vatana can kurban, gül þehidimiz
Bayrak rüzgar bekler, rüzgar gibiyiz
Vatanýn sathýnda, mertler gülüyor
300.ÞÝÝRÝMÝ BU TOPRAKLARIN ASIL SAHÝBÝ YER ALTINDA VE GÖK ÜSTUNDEKÝ TÜM SEHÝTLERE ÝTHAF EDÝYORUM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.