Yalnız

yalnýz

uzun gecelerin karanlýðýnda
seni düþünüyorum
yýldýz kayýyor
ay yürüyor

yetim kimsesizliðimde
kalabalýk yalnýzlýðýmda
kendimi avutuyorum

geliyorsun
rüzgar sessizliðinde
aðçlarýn dal hýþýrtýsýnda
urperiyorum hakikatinden

kalbim sýkýþýyor kafesime
suðuklar doluyor nefesime
lal kalýyorum

uzun ömrümün yoksuluðu
kaybettiðim servetimin
elde kalan sermayesi
þu seher vakti

Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: