KÜS BANA

Hadi küs bana.
Ama incinmeden, kýrýlmadan küs.
Mesela öyle küs ki, bir kaç þirinliðim yetsin barýþmamýza.
Ya da sana birkaç þiir yazayým, sende affet beni barýþalým.
Ve küsmek tatlansýn ve ben küsmeyi sende seveyim.
Ama öyle küsüp susma, uzak durma.
Nazlý nazlý küs bana. Sen küsünce ben nazý seveyim, ben nazlanayým.
Hadi küs bana, sen küsünce ben küsmek ne demek bileyim, sende öðreneyim. Sende barýþmayý öðreneyim.
Sen küsünce bana, senin gönlünü alana kadar, dizinin dibinden ayrýlmayayým.
Sakýn kovma yanýndan, sakýn ayýrma dizinin dibinden olur mu?
Sen küsünce bana, ben dizinde uyumayý seveyim.
Sen küs bana, fakat bir çocuðun edasýyla, bir çocuðun yaramazlýðýyla küs.
Bir kahve molasý arasýnda yudumlarken kahvemizi, sen bana küs, bende o kahveye küseyim.
Sonra kahvemiz soðumasýn diye barýþ benimle.
Bir teneffüs arasý kadar, zil çalýncaya kadar, bir çikolataya kanarcasýna küs sevdiðim.
Ama sadece bana küs, olur mu?

Yusuf BÝTÝM

Sosyal Medyada Paylaşın: