Sıkıntı

Hani kimi zamanlar, yalnýz kaldýðýmýzda,
Mesela gece vakti, ufka daldýðýmýzda,
Göðsümüz daralýr da, nefesimiz yetmez ya!
Nedense her anýmda ben bunu yaþýyorum.
Ýçimde kor ateþten bir ukde taþýyorum.

Söylenmedik sözlerim, sükûtun mahbesinde,
Boyun büker kadere, acziyet kafesinde.
Hani yaralý kuþlar, hiç þikâyet etmez ya,
Ben de bu ahval içre, sessizce duruyorum,
Köksüz aðaçlar gibi, gün be gün kuruyorum.

Önüm ardým uçurum, dibi yok, nihayetsiz.
Halimi arz etmeye, sözcükler kifayetsiz.
Yavuz hýrsýz misali, git desen de gitmez ya,
Dertlerim ardý sýra, sökün edip gelmekte,
Sanki zehirli hançer, yüreðimi delmekte.

Umut susuz pýnardýr, ne yapsam da çaðlamaz,
Hayal kurmak nafile hiçbir fayda saðlamaz,
Eðer toprak çoraksa, gül eksen de bitmez ya;
Gönlüm ermez bahara, yaþadýðým hep kýþtýr,
Beni sevdaya koyan, hülyalý bir bakýþtýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: